De grote omslag: Het uur van de waarheid

Het is opvallend dat het moederhuis in Breda zelf het laatste zetje gaf voor de echte omslag van religieus- naar lekenpersoneel. Dat gebeurde in de jaren 50 en 60 van de 20^ste eeuw. Een praktische reden was dat er niet genoeg religieuzen meer waren om al het werk te doen. Ook ging de congregatie op een andere manier naar hun missiewerk kijken. Dat kwam door Het Tweede Vaticaans Concilie, dat tot modernisering in de kerken en kloosters leidde.

De congregatie in Breda kreeg een sterke drang om te vernieuwen. Missiewerk mocht voortaan ook tijdelijk zijn. De bevolking moest zelf de taken overnemen waarmee de priesters en religieuze zusters begonnen waren. Dat werd duidelijk aan pater Michael Möhlmann van het Curaçaose ziekenhuis opgedragen. Het was de bedoeling dat hij de laatste priester-directeur zou zijn en door een leek zou worden opgevolgd.

Pater Möhlmann leidde dit proces samen met het hoofd van de verpleging, zuster Lioba. Met medewerking van de medici werden landskinderen continu en in grotere aantallen tot verpleegkundigen opgeleid. Verschillende religieuze zusters volgden de cursussen met succes om een goed voorbeeld aan het personeel te geven.

In 1960 bestond het personeel nog slechts voor 13% uit religieuze zusters. Het ziekenhuis moest minstens twee betaalde krachten in dienst nemen om het werk van één religieuze zuster over te nemen. De post lonen en sociale lasten werd binnen tien jaar ruim drie keer zo groot. Ook andere kosten vlogen de pan uit. Dat kwam onder andere door de hogere eisen die men aan het ziekenhuis stelde en de toenemende vraag van specialisten naar nieuwe medische apparatuur.

Wie nog niet begrepen had wat de religieuze zusters voor Curaçao hadden betekend, kon daar niet meer omheen. Nadat het ziekenhuis ruim een eeuw gedraaid had op liefdadigheid, moest het in 1962 voor het eerst vreemd kapitaal aantrekken. Het uur van de waarheid was aangebroken.